19/10/09

Charrando con "El carajillo alegre"

Ni siquia amenistan garra presentación, son conoixius por tener unos d’os puestos web más afamaus d’o mundo globeril, arroclan a un camatón de chent d’esferens rans d’a comptizión, s’han feito con un lema de siñal, y miran de cumplir os suyos obchetius, ta yo son ya, “O cremadet”.


Carlibiris-Lo primero de todo, explícanos porque ese nombre
El Carajillo alegre-Lo del nombre, como casi todo lo que rodea a El Carajillo Alegre, surgió por “combustión espontánea”. La cosa viene de lejos, de muy lejos, … jo! Qué mayor soy ya!. Cuando el que les habla (el Felis) era juvenil, formaba parte de un equipo que se llamaba “Bicicletas Sprint-Optica Zirex”. Realmente, más que equipo, éramos un grupo de seis amigos que nos lo pasábamos en grande. En dicho grupo, como en botica, había de todo, pero un personaje destacaba sobre los demás por su percepción de la realidad. Se llamaba Oscar Fradejas, era un tío estupendo, pero con un grado de madurez, creo, mayor que el de los demás. Con frecuencia veía el vaso medio vacío y solía abrirnos los ojos a la realidad cuando nos dejábamos llevar por nuestras barucas (no se como se dice en castellano) propias de la juventud. A menudo, solía recurrir a una coletilla cuando quería quitarle mérito o prestigio a algo relacionado con la bici: “Ala Chaval! que pareces de la Peña del Carajillo Alegre”, “Cuando seas viejo y estés en la Peña del Carajillo Alegre …” o “Cuando estemos en la Peña del Carajillo Alegre y tengamos unas tripas así de grandes …” En fin, pretendía ser un nombre ridículo para denominar una forma de hacer ciclismo que parece que hoy está en peligro de extinción. Este nombre se me quedó en el subconsciente y lo seguí utilizando con el paso de los años con el mismo sentido que le daba su creador. Así, con la grupeta de amigos, hablábamos de El Carajillo Alegre como ese grupo ajeno a las mil historias que rodean este deporte tan competitivo. Algo así como un cementerio de elefantes.
-¿Quiénes y porque, forman el grupo de carajillos?¿Que habría que hacer para ser un carajillo?
-La verdad es que la respuesta, por ambigua, no deja de ser sincera. El Carajillo Alegre pretende huir de todo tipo de formalismos y no pretendemos institucionalizar nada de lo que hacemos. Por lo tanto, hacer un censo de los carajillos es un poco intangible. Realmente es un grupo de amigos y todo lo que nos rodea es carajillo. Hombre! Quizás los más famosos sean los hermanos Tamayo (Diego y Sebas) y Arturico “El Borrajas”, pero después están los abuelicos Rubén “Carajillín”, Gerardo “Museeuw”, Chemica Arguedas, Carlicos Manero, Willy, Cera, José Miguel, Felis, Peio “Beltza”, ... y una de las mejores personas que he conocido en esta y otras vidas: Tomasico. Creo que ojeando, por encima, el rebaño anteriormente enumerado, quizás responda a la segunda parte de la pregunta: “el porqué”. Para ser carajillo no hay que hacer nada, esto no es una secta, por la tanto, no hay que hacer un proceso de iniciación ni nada de eso … sólo hay que tener la misma filosofía bicicletera que el resto y, sobretodo, estar predispuesto a disfrutar de la bici ajeno a palmareses, resultados y demás cosicas que no son propias del ciclismo que hacemos.

-Enjoy Cycling es el lema que abandera el blog y la ideología del grupo, pero seguro que hay alguna regla no escrita que no sepamos que recen los amigos del Carajillo, cuenta cuenta…
-Enjoy Cycling es el lema que hemos convertido, sin ningún motivo meditado, ni ninguna razón lógica y sensata, en una marca que patrocina a El Carajillo Alegre. Vamos, una chorradica más de las nuestras, sin pies ni cabeza, pero que queda muy chula. En la línea del marketing, anuncia algo que nos representa.
En lo más secreto de nuestra logia, tenemos por costumbre, pero no se lo cuentes a nadie, que cuando vamos a las carreras, el primer carajillo que pasa por la meta paga las cervezas post-competición.

Aquí estoy con Toño, junto a dos importantes representantes de "O cremadet", Felis y Diego.Foto:E.C.A.



-Podrías ordenas según las prioridades del Carajillo los siguientes aspectos: Llevar Campagnolo, ir como un pincel, hidratarse con cerveza post entrenamiento.
Pues muy fácil. El orden sería el inverso al que has dado, por las siguientes razones:
- Primero. Hidratarse con cerveza post-entrenamiento. Es lo más importante porque incide directamente en nuestra salud. De todos es bien conocida la importancia la de ingesta de ácido fólico, levadura y múltiples proteínas que contiene la cerveza. En el caso de Rubén “Carajillín”, se da la circunstancia de que la amera con limón, pero no tiene importancia. Más vale eso que verle pedir una Coca-Cola Light, que se nos revuelven las tripas.
- Segundo. Ir como un pincel. “Hasta para ser globero, hay que tener clase”. Máxima importantísima de El Carajillo Alegre. ¿De qué te sirve andar mucho si vas hecho un “malfarchau”?. El andar o no andar es algo transitorio, circunstancial y depende de múltiples factores, pero la elegancia en el vestir, atildado a la hora de ceñirse la lycra, es un don que un carajillo cultiva desde sus inicios. El carajillo sabe perfectamente dónde están los mejores escaparates para mirarse a su paso y cuyos cristales le devuelvan la figura de un ciclista bien proporcionado y que ostenta el buen gusto y distinción para vestir.
- Tercero y no menos importante, llevar Campagnolo. Lo pongo en tercera posición, porque en todas las familias hay ovejas negras y nada es ideal. En El Carajillo Alegre sucede lo mismo. Son pocos, pero haylos. Sí, pueden creérselo. Todavía hay gente con el gusto y el sentido de la estética en contacto con la badana del coulotte. El Carajillo Alegre , como fiel reflejo de la sociedad, no es ajeno a esta lacra y, aunque cada vez menos, todavía cuenta entre sus acólitos con acérrimos “Chinigüaneros” (adoradores del falso dios Chinigüano) que reniegan de la belleza de Campagnolo. Pero bueno, en el pecado llevan la penitencia.


-Con un presidente vitalicio, como se reparten los cargos el resto de colegas, ¿Quién asesor de imagen?¿Y técnico en estrategias deportivas?¿tesorero?...
Antes de nada, decir que el cargo de presidente se somete a sufragio cada año en Asamblea General. Bien sea porque dicha Asamblea coincide con una cena, bien porque la elección se hace después del preceptivo carajillo o bien porque el único candidato nos promete cosas que luego no cumple, la verdad es que siempre sale elegido, por aclamación popular, Rubén “Carajillín”. De ahí que haya modificado la constitución carajillera, cual presidente sudamericano que se precie, para hacer su cargo vitalicio. No obstante, seguiremos haciendo elecciones todos los años … más que nada por lo de la Asamblea.
El resto de cargos se otorgan por selección natural: el tema de la asesoría de imagen, está mal que yo lo diga, pero… ejem, ejem … es obvio. Las estrategias deportivas se las dejamos a Gerardo “Museeuw” porque ya está mayorcico y así se siente útil y porque si le dejamos el tema de imagen, acabamos con maillots de ganchillo (el pobre, es un pelín hortera,… la edad). La comisión de festejos tiene un liderato bicéfalo: Carlicos y Chemica son los encargados de gestionar este apartado. Tomasico tiene la importantísima labor de “coche escoba” cuando acaban las Asambleas, que suele ser a altas horas de la madrugada. Nunca un carajillo se quedará solo durmiendo en un portal, ahí está Tomasico para, cuando despunta el alba, sugerir el ir a almorzar unos huevos fritos. No en vano, está curtido por la dura existencia en el Teruel profundo. El que no ha sobrevivido a una guerra o a unas fiestas de Aliaga, no sabe a qué me refiero. Lo del tesorero … a decir verdad, nosotros todavía no estamos en crisis, nos ha dicho Rubén “Carajillín” que estamos pasando lo que viene siendo mayormente una “desaceleración económica”. No sabemos muy bien qué quiere decir, si alguien nos puede ilustrar …

-¿Cómo resumirías la temporada social y deportiva del Carajillo?¿Y cuáles serian los objetivos para la que viene?
Para nosotros, lo social y lo deportivo van de la mano. Nuestro objetivo lo hemos cumplido un año más: hemos disfrutado de la bici (Enjoy Cycling). Además, creo que se nos nota. Acabamos la temporada y nos preguntamos: ¿ha merecido la pena?, ¿hemos disfrutado?. Y la respuesta ha sido afirmativa.
De esta temporada destacaría que hemos disfrutado del juguete desde diciembre hasta septiembre, sin apenas altibajos. Al principio tuvimos alguna mala noticia de índole personal, por parte de algún carajillo, pero todo se fue resolviendo con el modesto apoyo que en la medida de nuestras posibilidades, pudimos aportarle. Y al final también hemos tenido un momento amargo con la caída de Peio “Beltza”, pero ya se le ve más animadico y ya es campeón de Oiartzun de carrera con muletas. Este año hemos subido menos a Navarra, porque pensamos que si se hacen cosas en casa hay que ser agradecido y hacer aprecio. Lo de la Copa Aragón nos ha motivado bastante. Pero yo, a nivel personal, me quedaría con el día que fuimos al Tourmalet para que Rubén “Carajillín” tuviera su carné de ciclista. El año pasado tuvimos que abortar la misión, porque hacía un tiempo malísimo, nos tuvimos que dar la vuelta y nos quedamos con las ganas. En cambio, este año fue todo ideal. Nos lo pasamos muy bien.
De cara al año que viene, el objetivo es el mismo que este año: Disfrutar de la bici. En el plano personal estoy muy motivado porque tras muchos años, por fin, voy a dar el salto de categoría. Sí, amigos. Al año que viene paso a máster-40. La verdad, es que me había dado este año como última oportunidad para pasar. Si no pasaba, lo dejaba. Creo que cada cosa tiene su momento y su edad y no se puede estar toda la vida en máster-30. Considero que ya he hecho méritos suficientes para dar el salto. Además, en casa, mis padres ya empezaban a decirme que qué plan de vida llevaba. Así que el año que viene será un año de adaptación a la nueva categoría, de ir aprendiendo, aunque sé que voy a notar el cambio. Pero bueno, por ganas e ilusión no va a quedar.

-El Carajillo Alegre se ha convertido en uno de los blog más visitados y laureados del panorama master ¿Cuál es el secreto?
Si te soy sincero, no somos muy conscientes de ello. Desde el principio el blog nació como un punto de encuentro de los carajillos y sus carajilladas. En vez de mandarnos mails con las tontadas que se nos ocurrían, decidimos hacer el blog. Es más, de hecho algunas carajilladas, si no sabes de qué van, incluso puede que no tengan gracia.
Lo que sí hemos tenido claro desde siempre, es la forma de tratar las noticias referentes al ciclismo máster. Lo bueno del ciclismo es que cada uno lo hace a su manera. Pues nosotros, tenemos nuestra filosofía de lo que es o debería ser el ciclismo máster y la desarrollamos en el blog. Tratamos este tipo de ciclismo sin darle mucha importancia, pues no la tiene. Lo que hacen los profesionales o los amateurs, sí que tiene importancia. Es un ciclismo de élite que tiene un prestigio intrínseco. Pero el ciclismo máster no es importante por si mismo, tiene la importancia que le damos nosotros mismos, los que hacemos ese tipo de ciclismo, porque sabemos el esfuerzo que nos supone entrenar después de trabajar, sacar horas para salir en bici, el sacrificio de nuestras familias el fin de semana, …


El presidente, siempre motivo de chantajes. Foto:E.C.A.

-Si no la foi, escalto. Sapendo o bloggermaster d’o Cremadet ye un fablan patrimonial d’aragonés ¿Ta cuan un blog bilingüe u con lixera presenzia d’ista luenga?
Jibo, nino! Ya tiene prou de faena fer un blog en os intes llibres que en quedan. Asinas que fer-lo bilingüe, debe de dar un camatón de treballo. Por yo si que lo faría, pero tamé cal parar cuenta que ñ’hay asabelo de colombianos que leyen o blog y que me parixe que no replecarían ni brenca, ni meya, ni zarrapita (onque Diego ba aprendé bellas parolas aragonesas, cuan ba bibí en O Somontano) . Antimás, yo lo tendría que fe en baixoribagorzano (grausino), no pas en “aragonés normalizato”. Lo que sí que foi ye meté parolas aragonesas, más que más porque ñ’hay cosas que solo sé que di-las en aragonés que ye ra lluenga que ba sentí charrá cuan eba chicorrón.

- Tras finalizar la temporada llega el momento del alparzeo, ¿Qué movimientos, fichajes,planes de futuro…se presumen entre los miembros del grupo?.
Bueno, ya sabes que solemos ser muy discretos con estos temas. Pero bueno, por ser tú, haremos una excepción. Para el año que viene estamos muy ilusionados, pues vamos a poder estar juntos varios carajillos en el mismo equipo master. Chemica, Carlicos y Willy se lo van a tomar un poco más a su bola por obligaciones laborales y personales, pero el resto de carajillos abuelicos estaremos juntos, lo cual nos hace mirar al futuro con mucha ilusión. La culpa de todo la tiene el Club Ciclista Iberia que nos ha permitido este lujo y nos ha hecho un huequecico para la temporada que viene. Además, nos hemos encontrado con una visión similar a la nuestra de lo que es el ciclismo master. Así que muy bien y muy ilusionados, porque muy difícil será que no disfrutemos mucho.
-Algo más que añadir, comentarios…
Agradecerte la deferencia de invitarnos a aparecer en tu blog que nos parece muy interesante, porque has conseguido hacer algo diferente y eso no es fácil en internet. Por lo demás, desearos que nuestro patrocinador personal (Enjoy Cycling), también sea el de todo aquel bicicletero que pase por el blog del ilustre Carlos.
Y a tu, Carlos, no rebles en o quefer d’ iste puesto en o rete. Istas cosetas, onque sigan un zarpau de parolas, son as que fan, amónico, china chano, un treballo sobrebueno por a cultura d’o nuestro país.


Tos agradeixco a buestra disposición, o bien estar con yo, a bustras parolas ento yo y o puesto mio, nomás me manca fer-me un cremadet con busatros y demandar-tos que continez asinas, y remeraz que yo tamien he peducos enjoy cycling anque soi de cola-cao. Nos beyemos , un fortal abrazo.



No hay comentarios: