1/4/09

Convivir con un ciclista:por Silvia Ferrando

Si no estase por o refirme d’ellas, as nuestras barucas no tendrian nian a metad de balura, que ya en ye poco, pues emos de remerar que en iste ran cuasi toz tenemos nobia,muller, fillos, treballo…asinas asinas.

Sirva esta entrevista a mi novia Silvia, como un homenaje a todas las mujeres, novias o familia que siempre nos apoyan y nos permiten seguir en este juego, con el consiguiente riesgo fisico, desembolso económico, tiempo robado a la familia, privaciones…que ello conlleva y que son ellas las principales sufridoras a veces dannificadas.

¿Que pensaste cuando te dijo Carlos que era ciclista?
Me pareció interesante y despertó curiosidad en mi, ya que antes no había conocido a ningún ciclista pero…conforme iba viendo de cerca el mundo de la bici, me iba dando cuenta que requiere mucho sacrificio y esfuerzo.

Una vez más metida en el asunto. Has visto a Carlos pasar por todas las categorías desde Junior hasta Master, pasando por diferentes equipos ¿Cuándo lo has visto más contento y metido en el grupo?
Carlos ha evolucionado como persona y deportista. Cuando estaba en la categoría Junior, la edad hacía ilusiones de futuro en el ciclismo, las perspectivas quizá eran diferentes pero lo vi muy bien y a gusto. Pero sin duda alguna donde he visto a Carlos motivado, creciendo como deportista y persona, con ganas de luchar, sufrir y disfrutando de lo que le rodea es en Goerna. Un equipo que lo da todo y pone la carne en el asador, desde compañerismo, trabajo en grupo, compenetración, organización etc. A Carlos lo veo en este equipo muy contento, integrado y disfrutando a tope de cada momento con todos sus compañeros y personas que lo forman.

¿Qué piensas cuando tu novio te dice que se va pronto a la cama porque mañana hay que salir en bici o que un domingo se levanta las 6 de la mañana para ir correr a 200 km de Casa?
Con el paso de los años me acostumbrado, pero al principio lo llevaba regular ya que nos apetecía más salir hasta tarde y teníamos que irnos pronto a casa. Ahora simplemente lo llevo, es una cosa que forma parte de nuestra vida. Pienso que requiere fuerza de voluntad para madrugar, viajar y salir hasta una hora concreta sin excesos para que el cuerpo al día siguiente esté a punto.

Eres aficionada a acudir a las citas junto a Carlos ¿Cómo vives una carrera?
Me gusta estar en todas las carreras que me permite mi tiempo. Pero esté o no esté presente en la carrera sufro. Pienso en si estará bien, si habrá llegado a meta en buenas condiciones, si se habrá caído…vivo con esa incertidumbre de ¿cómo estará? Si presencio la carrera en un coche, mis nervios todavía están más a flor de piel, busco a Carlos mirando el dorsal y sino lo localizo, miro la bici o las zapatillas que locura! entonces si puedo saco la cabeza por la ventanilla y me pongo a animarle ( eso dependiendo de la carrera y la situación, claro)

¿Hubieras preferido que tu novio hubiera sido futbolista?
Me gusta que Carlos haga el deporte que a él le gusta. Si hubiera sido fútbol pues me hubiera aficionado igual aunque el fútbol está muy visto y ya me aburre. Y si me pongo a comparar fútbol y ciclismo….. no acabaría nunca pero me quedaría con el ciclismo.

¿Qué es lo que más te gusta de que tu novio sea ciclista?
Que demuestra su lucha, tenacidad, esfuerzo y satisfacción por algo que le gusta. Me gusta que se cuide y que sea responsable con las obligaciones que acarrera. Y sobretodo que en el asfalto demuestra compañerismo, respeto a los demás y muchas ganas.

De un ciclista ¿En que se fija primero una mujer?
En mi caso en cómo Carlos se plantea el ciclismo, es decir, en cómo considere el mismo si como una afición, como una competición seria porque eso te dice ya mucho de la persona y de su vida ciclista y por otra parte me fijo en las piernas y en cómo va vestido, si va a la moda, conjuntado jajaja como dice Carlos andar no andaremos pero guapos iremos!






Saliendo a entrenar, vernao 2008.Cada uno disfruta de su ciclismo.


Ya casi eres toda una experta en material deportivo ciclista y sabes cuales son los gustos de Carlos ¿Cómo lo calificarías?
Que te voy a decir si lleva lo último de lo último en bici. Es lo más fashion… Durace, cuadro Mérida… La calidad en todo lo relacionado con la bici es primordial y por su puesto si encuentra un chollo y además tope gama mejor que mejor.
Cuenta un momento que te haya marcado o del que tengas buenos recuerdos (Dentro del ciclismo)
Sin duda alguna Larrau. Cada año me gusta que llegue esa cita aunque el sufrimiento y nerviosismo es máximo y mi euforia cuando veo a Carlos pedalear por esos puertos crece todavía más. En Larrau si que saco la cabeza por la ventanilla y si hace falta medio cuerpo!! Animando a Carlos en esos momentos y dándole botellines… Sólo con disfrutar del ambiente, paisajes y ciclismo que se vive ya eso me hace tener buenos recuerdos.
De todos es sabido, que la afición al ciclismo se te ha contagiado, ya has recorrido la Vía Verde de Matarranya ¿Cuál es tu próximo objetivo?
Subir a Puy Moné. Para que algún día cuando Carlos esté trabajando y mirando por los prismáticos vea a una chiquita en una Mérida subir por los montes de Luesia y sorprenderle.


Vía verde Val del Zafran (Matarranya). Octubre 2008.

Ciclismo ¿Hobby, vicio u obsesión?
Si lo miro desde la piel de Carlos es un vicio y una obsesión que no se quita ni durmiendo. Llega a ser locura y enfermedad con todo lo que tenga que ver con las bicis.
Algo más que añadir…
Que estoy orgullosa de ti, de haberte conocido. Gracias por enseñarme tantas cosas y por hacer del sueño una realidad. Animo para que no te rindas nunca ante un puerto, para que la fuerza te salga de las entrañas, para que vivas siempre con ilusión, tu deporte, EL CICLISMO. Te quiero.

1 comentario:

TEAMGOERNA dijo...

Yo Silvia te diria que lo mas fashion no es llevar un grupo chino, perdon japones,jejejeje. Muy buena la entrevista. Es un placer poder compartir nervios desde el GOERNACAR con las chicas. Un abrazo para los dos.