3/11/09

Quitando hierro al asunto.

Cuasi doi por trancada a primera gran caita d’a mia bida esportiba, y ye que güe m’han sacau os fierretes que marcaban a mio güembro dende o pasau 2 de marzo, con tot y con ixo, he conoixiu a verdadera cara de muita chent que de berdat s’ha feito por yo.

Escribiendo estas líneas, estoy notando como se me está empezando a despertar el hombro del letargo que los cirujanos han empeñado en amagar, el cuerpo regula su estabilidad, y el bombeo de la sangre empieza a ser efectivo por las fibras seccionadas para realizar la extracción de lo que el cirujano ha llamado placa-gancho y la tornillería que fijaban mi clavicula derecha al acromion.


Me ha dicho el Doctor que con lo que cuesta esto me puedo comprar un jamon .¿Quien se apunta a la merienda?


Lo que un insignificante hueso puede llegar a causar, es que , de por sí, sean dos los comienzos que haya de afrontar para volver a ser como aquel que partí en la carrera del 1 de marzo en Santa Isabel, y que durante todo este periodo ha burlado, que no engañado, al cuerpo, con materiales aloctonos y ajenos a su química, titanio.
Parecia pequeño en las radiografias, pero ojito con el hierrajo. Menos mal que es ligero. Vendo tornilleria de titanio para potencia, cambio, desviador...


Ese primer comienzo en la rehabilitación ya es historia, y mi rodillo pago las consecuencias; mañana abre de empezar otra vez ejercicios que me permitan recuperar la movilidad al 99%, aunque con un margen de tiempo mayor, pues no me obsesiona ninguna competición a la vista, como lo hizo aquel Campeonato d’Aragón de Fuendetodos que me hizo acelerar el ritmo con el único objetivo de formar parte de dicha e ilusiónate batalla en busca de lo que siempre he añorado.
Gracias comuna jipi por preocuparos.

4 comentarios:

Silvia dijo...

Sabes de sobras que pase lo que pase siempre estare a tu lado pero...no te vuelvas a caer que te crujo vivo!jaja tq

deiviz dijo...

ya decia yo que este año te veia en la bici un poco inclinado hacia la derecha, siempre pensaba "este tio va mirando pa alante y se va a comer todo el viento"
a recuperarse campeon que tenemos mas batallas para el año que viene

Toño dijo...

Jipi me alegro que fuera todo bien a ver si echamos un cafe
Por cierto que vas a hacer con ese titanio lo digo por hacer unos cierres pa las ruedas ja ja ja
Estamos idiotasssssssss

Miguel Bergua Gros dijo...

Bueno Carlos por fin me dingno a escribr en tu blog, despues de releerlo alguna que otra vez. Lo primero me alegro ver que ya lo de tu clavicula a pasado a la historia y lo segundo es invitarte a la cena que hace el C.C.Oscense y haber si nos juntamos todas las viejas glorias aunque se para ir de fiesta. Dime algo antes del martes.

theberryshow@hotmail.com